Penetrujące materiały hydroizolacyjne na etapie wykonywania hydroizolacji budynku warto rozważyć zastosowanie materiałów penetrujących. Nowoczesne preparaty jak uszczelniacz dekarski i tego typu zastępują tradycyjne izolacje w postaci papy i lepiku. Z innych zastosowań wymienić należy izolacje międzywarstwowe tarasów jak również czasowe uszczelnienia w trakcie trwania budowy. Zwykle są też szybkowiążące (po kilkunastu godzinach mogą być odporne na stałe oddziaływanie wody pod ciśnieniem), tolerują wilgotne podłoże oraz mogą służyć do naprawy lokalnych niewielkich nierówności .
Dlatego też nieodłącznym elementem wznoszenia czy też remontowania budynków są hydroizolacje. Materiały stosowane do wtórnej hydroizolacji budynków – cienkowarstwowe masy powłokoweW przypadku wykonywania hydroizolacji budynków istniejących – czyli tzw. Hydroizolacji wtórnej – w celu uszczelnienia elementów zagłębionych w gruncie stosowane są różnorodne materiały. Podstawą systemu izolacji bentonitowych są specjalne membrany lub maty.
Pierwsza warstwa kleju do styropianu musi być obficie wtarta, aż do pełnego pokrycia powierzchni. Następnie na ściany i podłogę w miejscu planowanego prysznica nanosi się płynną folię. Jeśli pierwsza warstwa przeschnie można przejść do nakładania drugiej warstwy izolacji. Jeśli pierwsza warstwa została nałożona za pomocą pędzla to druga musi być nanoszona prostopadle do kierunku ułożenia pierwszej warstwy. Prawidłowe uszczelnienie styków między podłogą a ścianą to kluczowy etap całej hydroizolacji. Od szczelności tych punktów zależy powodzenie wszystkich prac.
Położenie płytki można skorygować jeszcze przez okay. 20 minut. Potrzebne są spoiny, który uzyskujemy poprzez stosowanie krzyżyków dystansowych. Ich wielkość uzależniona jest od wielkości płytek, potrzeb i upodobań estetycznych. Przy pracy ważne jest sprawdzanie pionu oraz zlicowania płytek za pomocą poziomicy.
Należy wziąć również pod uwagę okres połowicznego rozpadu (czas, w którym ilość izotopu zmniejsza się o połowę wskutek rozpadu pro-mieniotwórczego), który w przypadku radonu wynosi okay. 3,82 dnia. Rozpad radioaktywny zachodzi już wewnątrz materiałów budowlanych, jeżeli czas dyfuzji atomów radonu wynosi kilka okresów półrozpadu. Powstałe w ten sposób produkty rozkładu nie są już gazami i pozostają związane w materiale budowlanym, tzn. Nie docierają do powietrza wewnątrz budynku, a zatem są nieszkodliwe dla ludzi.